Adwent, Mikołaj - radość na codzień

Pisanie litu do Mikołaja jest chyba bardziej magiczne, jak samo dotarcie Mikołaja. Przeżywanie, zastanawianie się.
To jak ewoluują dzieciaki, jak się zmienia ich świadomość, a jak bardzo jeszcze są w tym dziecinne jest niezwykle cenne i piękne.

Lolek uświadomiony już niestety jest dawno i nawet jeżeli pisał listy w ostatnich latach, to jednak bardziej przez wzgląd na młodszą siostrę. Duni do niczego nie namawialiśmy, czekaliśmy na jej reakcje. Rozmawiała z nami, zastanawiała się, czy Mikołaj może przyniosić drogie prezenty, zastanawiała się nad królikiem, piesek jest wciąż w marzeniach (wyszły dwa z wosku na wróżbach andrzejkowych), ale jednak zabawki najważniejsze. Rysunki, nieśmiertelne top model, wyklejanki z koniami, coś z Violettą, lego dla dziewczyn, zmieniała, dodawała. Przekładała jeszcze co może dostać pod choinkę od Aniołka, dylematy naprawdę trudne. Z bratem, zastanawiali się na ile mogą sobie pozwolić, Lolek nie „wydał” Mikołaja. Dunia napisała list, zamknęła w kopercie, a ja ułożyłam na parapecie. No niestety zagonienie weekendowe spowodowało, że wciąż zapominałam list wyjąć… Dunia piątek rano smutna, sobota też smutna, bo Mikołaj wciąż nie zabrał listu… Wreszcie w nocy z soboty na niedzielę jakiś elf mnie obudził i cichaczem wyjęłam list.
Jej radość rano, blask oczu – bezcenne!

Choćby za to warto kochać Mikołaja i w niego wierzyć! 

Lolek no cóż pyta wprost co mu zamierzamy kupić, na co ja wprost odpowiadam, że kalendarz z polskiego i angielskiego dla szóstoklasisty – do matematyki już ma. Na co on oburzony, że zaraz go sprzeda, na co ja, że po egzaminie może sprzedać i korzyść będzie obopólna. 

Trzeba się nad nim dokładnie zastanowić, magii już nie ma, ale na radość z prezentu zasługuje jak najbardziej.

Wczoraj Dunia odświeżyła lampion, nie robiliśmy sami. Sami kiedyś zakupiliśmy i od dzisiaj wieczorne spacery na roraty.

                              Czas adwentowy rozpoczęty, zbliżamy się do świąt.